Merhaba Sevgili Relater,
Hiç sevdiğin biriyle ilgili başka birine yakınıp sonrasında kendini suçlu hissettin mi? Belki romantik partnerinle yaşadığın bir sorun hakkında yakın bir arkadaşına dert yandın, belki de bu kişi aile üyelerinden biriydi.
Yakın ilişkilerimizde yaşadığımız zorlayıcı durumları başkalarıyla paylaşma ihtiyacı duyabiliyor ancak paylaşınca da bundan suçluluk duyabiliyoruz. Kafamızdan “Onun arkasından konuşmuş oldum mu? Bu mahrem bir şey miydi? Kötü bir partner/arkadaş/evlat mıyım?” gibi düşünceler geçebiliyor.
Gel, bugün bu suçluluk hissine biraz yakından bakalım.
Aslında sevdiğimiz birinden yakınmakla onu kötülemek aynı şey değil. Şöyle düşün: “Bulaşıkları asla yıkamıyor. Çok sorumsuz ve pis biri!” demekle “Bulaşık konusunda iş yükü hep bana kalıyor gibi hissediyorum, bu beni çok yoruyor.” demek arasında büyük fark var. İlki doğrudan kişinin karakterine yönelik bir etiketleme içeriyorken ikincisi ise bu davranışın bizdeki etkisini tanımlıyor.
Ama kabul edelim, insan yakınırken her zaman bu ayrımı yapamayabiliyor. Duygularımız yoğunken dilimiz de değişebiliyor. Peki, yakınmaya neden bazen bu kadar ihtiyaç duyuyoruz?
Çünkü yakınmak, sadece içimizi boşaltmak için değil; anlamak, duygularımıza dışarıdan bakmak, destek görmek ya da sadece “hak verilmek” için de yaptığımız bir şey. Araştırmalar da gösteriyor ki yakınmak, yani bir olayı dışa vurmak, anlık bir rahatlama sağlıyor ve daha az yalnız hissetmemize yardımcı olabiliyor. Hatta bazen bir şeyin bizim için ne kadar önemli olduğunu da ancak anlatırken fark edebiliyoruz.
Ancak bu duygusal rahatlama sonrası gelen suçluluk hissi bizi zorlayabiliyor. Yakınmanın iyi gelmesiyle sevdiğimiz o kişiye ihanet etmiş gibi hissetme hâli çelişebiliyor. Peki bu çelişkiyi nasıl dengeleyebiliriz?
Neyi, nasıl anlattığımızın yanı sıra kime anlattığımız da bu hissin oluşmasında rol oynayabiliyor. Bizi dinleyen kişi, olayı tek taraflı dinlediğini ve bizim sadece iç dökmek istediğimizi biliyor mu? Yoksa o kişiyi anlattığımız olaya göre etiketleyip onun hakkında olumsuz bir yargıya mı varıyor? Karşımızdaki kişinin ilk senaryodaki gibi hem bize hem de yakınımıza anlayışla yaklaştığına güvenebilmek, suçluluk hissimizi azaltabiliyor.
Bu hafta kendine şunu sormayı deneyebilirsin:Son zamanlarda sevdiğim biriyle yaşadığım neyi içimde tutuyorum? Ve bunu kiminle, nasıl paylaşmak bana iyi gelir?
Bir sonraki bültende görüşmek üzere!
Sevgilerimle,
Aydan 💛